Dat de industrie één van de grootste boosdoeners is als het aankomt op klimaatopwarming en vervuiling, is voor niemand nieuws. Reeds geïndustrialiseerde landen hebben echter meestal ook de infrastructuur, de kennis en het kapitaal om goede afvalverwerkingssystemen te installeren. Dat is niet het geval in ontwikkelingslanden, waar de milieusituatie en de impact dan ook meestal veel groter is.
Industrialiserende landen in actie doen schieten rond duurzaamheid, is niet eenvoudig. Immers, grote ingrepen zoals het invoeren van quota en limieten kan de economische groei van landen tegenhouden, wat natuurlijk het laatste is dat die landen willen. En het is niet redelijk dat geïndustrialiseerde landen dat eisen van de tweede generatie, aangezien we in het Westen ook jarenlang naar hartenlust vervuild hebben. We kunnen niet verwachten dat de derde wereld het stadium van de fossiele brandstoffen helemaal overslaat en meteen naar de groene energie overstapt.
Ontwikkelingslanden hebben dan ook vaak moeilijke keuzes te maken. Moet de regering opteren voor continue economische groei en welvaart? Op korte termijn maakt hen dat ongetwijfeld het meest populair bij de bevolking. Maar op lange termijn leidt deze techniek vaak tot vervuiling, destabilisatie van het milieu en uitputting van natuurlijke bronnen. Dat maakt natuurlijk niemand gelukkig, maar het is niet eenvoudig om politici aan het lange-termijndenken te krijgen – ook niet in het Westen.
Bovendien drijft de hele economie van sommige landen op het ontginnen van fossiele brandstoffen. Zeker in Sub-Sahara Afrika en het Midden-Oosten zijn olie-, ste
enkool- of gasreserves vaak de enige economische handelswaren die beschikbaar zijn, wat diversificatie erg moeilijk maakt. Bovendien hebben deze landen vaak de gekende patronen en technieken van Westerse landen overgenomen, maar het is voor het milieu niet langer haalbaar op die manier verder te gaan.
Wat zijn dan mogelijke oplossingen? Er is een intellectuele revolutie nodig om ontwikkelende landen te stimuleren de juiste keuzes te maken voor ieders toekomst. Uiteindelijk zijn dit ook meestal de landen die het zwaarst te lijden hebben onder de gevolgen van vervuiling en globale opwarming. In Afrika is droogte één van de grootste problemen, China lijdt dan weer onder gigantische luchtvervuiling, wat tot duizenden doden per jaar veroorzaakt.
Het Westen kan een ondersteunende rol spelen in het kiezen van de juiste strategieën in deze landen, zonder te vervallen in patronen van kolonisatie en superioriteit. Zowel kennis als fondsen moeten hun weg vinden naar ontwikkelingslanden, en de ontwikkeling van nieuwe CO2-neutrale technologieën kan in het Westen worden geleid en zo snel mogelijk aangepast aan de situatie in ontwikkelingslanden.